Georgivs Castriottvs Epirensis vulgò Scanderbegh, Epirotarvm princeps fortissimvs, ac inuictissimus Suis, & Patriae restitutus. Per Franciscvm Blancvm De Alumnis, Collegij de Propaganda Fide Episcopum Sappatensem, & Sardanensem, necnon Pulatensium, aliorumque Albaniae Populorum Administratorem. Serenissimi, amplissimiqve Senatvs Veneti liberalitate [Gjergj Kastrioti, epirotas, i quajtur zakonisht Skënderbe, princ trim mbi trimat dhe i pathyeshëm i epirotëve, u kthehet bashkatdhetarëve dhe Atdheut të tij. Prej Frang Bardhit, nxënës i Kolegjit të Propaganës Fide, peshkop i Sapës dhe i Sardës si dhe administrator i popullsisë së Pultit dhe i popullsisë tjetër të Shqipërisë. Me bujarinë e të përndriturit dhe shumë të madhërishmit Senat të Venedikut] / Frang Bardhi.

Frang Bardhi përmes një polemike të ashpër kundër peshkopit katolik boshnjak Ivan Tomko Marnavic, i cili në veprën "Indicia vetustatis et nobilitatis familiae Marciae vulgo Marnavitiae Nisensis" [Dëshmi të lashtësisë së familjes Marçi, në gjuhën e vendit Marnaviç, nga Nishi], botuar më 1632, pretendonte se Skënderbeu kishte prejardhje boshnjake, mbron origjinën shqiptare të Skënderbeut. Për të argumentuar pikëpamjen e vet Bardhi është mbështetur në burime historiografike, arkivore dhe kronika të kohës.
Në faqet 4-5 të veprës gjendet kushtim i Frang Bardhit për princin Franciscus Ericus dhe Senatin Venedikas, ku vlerësohet figura e Skënderbeut dhe jepen njoftime të shkurtra mbi pjesëtarë të familjes së tij në shërbim të Republikës së Venedikut. Gjithashtu në parathënien për lexuesit nga autori, nënvizohet arsyeja e shkrimit të kësaj vepre. Origjinali i kësaj vepre ruhet në Bibliotekën Kombëtare të Parisit. Në fletën para frontespicit gjendet shënimi i dhuruesit Filip Kristoforidhit, djalit të Kostandin Kris

Koleksioni venecian

E mikrofilmuar